Ana içeriğe atla

Tüketmekten tükendik...

 Tüketim çılgınlığı diyoruz... Tükenmişlik sendromu diyoruz... Sürekli bir şeyleri tüketmekten, en sonunda kendimizi tüketiyoruz. Ve bu durum artık öyle bir noktaya geliyor ki hiçbir şey mutlu etmeye yetmiyor bizi. Maymun iştahlılık had safhada...
 Monotonluktan şikayetçiyiz hepimiz. Bir değişiklik yapalım diyoruz fakat bir zaman sonra bakıyoruz ki önceden keyifle yaptığımız şeyler de artık monoton olmuş. Ne yapacağımızı şaşırıyoruz daha büyük hayaller kurmaya başlıyoruz. Bir taraftan da korkuyoruz "ya gerçekleştiğinde bu da keyif vermezse" diye. 
  Belki de mutluluğu yanlış yerlerde arıyoruz. Maddi karşılığı olmayan şeylerdir aslında ihtiyacımız olan. Asıl mutluluk dalından kopardığımız domateste, biberdedir belki... Bir kediyi severken, çıkardığı mırıltıda buluruz belki de mutluluğu. 
  Saatlerce mağaza mağaza dolaşıp bir şeyler satın alarak mutlu olduğumuzu sanıyoruz ama mutlu olmuyoruz kendimizi kandırıyoruz yalnızca. Üstelik vaktimizi, sağlığımızı, paramızı tüketiyor oluşumuzda cabası... Yavaş yavaş doğayı da tüketiyoruz. Ve korkarım birgün herkes asıl mutluluğun doğada olduğunu anladığında, onu da çoktan tüketmiş olduğunu fark edecek. Böylelikle insan, ya sahte mutluluk ya da saf mutsuzlukla baş başa kalacak.
Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Her şeyin eskisini özleyenlere...

 Hiç düşündünüz mü neden hep eskiyi özlüyoruz? Eski şarkıları, eski kitapları, eski filmleri; eski bayramları, eski anıları hatta bazen eski kendimizi... Çünkü yeniler asla eskinin yerini tutmuyorlar. Bundandır eskiye meyilimiz.  Bir şeyi sevdiğimizde aradan yıllar da geçse, o şey eskise bile yine de ondan vazgeçmeyiz. Bozulsa tamir ettirir, yine onunla devam ederiz hayatımıza, yenisini istemeyiz. Farz edelim yenisini aldık, bir türlü alışamayız. Çünkü eskisi bizim dilimizden anlardı biz de onun dilinden anlardık.  Yalnızca eşya değil, insan olarakta durum aynı. Eskiden tanıdığımız birini sürekli özlemek, onu istemek aslında onu çok sevdiğimizdendir.  Onu hala seviyorsak bir türlü vazgeçmekten yana olmayız, kopamayız ondan. Her ne kadar eski olsa da onunla mutluyuzdur. Gelen gideni aratır sözüne hak verdiğimizdendir belki de eskisiyle devam etmek isteyişimiz.  Kim bilir tanıdığımız ya da tanıyacağımız yeni biri daha çok özelliğe sahiptir belki ama bu bizim ...
Yorum Gönder
Devamı

Evlilik hakkında birkaç cümle

 Aslına bakarsanız çok değil bundan 2 yıl kadar önce evlilik hakkında konuşmaya bile pek yanaşmayan biriyken şimdi bu konu hakkında yazı yazıyorum. Hayat cidden çok tuhaf... Öncelikle, hayatın neden bu kadar tuhaf olduğunu ya da bana neden tuhaf geldiğini açıklamak istiyorum. Evlilik hakkında çokça önyargıları olan, çevresinde evlilikle ilgili birçok olumsuz örnek bulunan biriydim. Evlenen arkadaşlarımı görünce nasıl böyle çılgınca bir karar alabildiklerine şaşırıyordum. Sonuçta hiç tanımadığı insanla (yıllardır tanışıyor olsalar bile birbirlerini gerçekten tanımıyor insanlar, bu yüzden evlenen çiftler ister yeni tanışmış olsunlar ister yıllardır tanışıyor olsunlar birbirlerine yabancılar ve yeterince tanımıyorlar bence) bir anda aynı hayatı, evi, eşyaları kısacası her şeyi paylaşmaya başlayıp, bir ömür geçirme temennisiyle imza atıp birlikte yaşamaya başlamak bana göre  verilmesi oldukça zor bir karar gibi geliyordu. Ancak yaşayınca anladım ki meğer hiç de öyle zor bir karar ...
Yorum Gönder
Devamı

Yarım kalan satırlar

 2 yılın ardından yine gecenin bir vakti (04:15) bir blogum olduğunu hatırladım ve girip bakayım dedim ve yayınladığım son yazımın 2020 yılında olduğunu gördüm. 2021 de yazıp yayınlamadığım iki yazım var fakat her şeyin zamanında güzel olduğunu düşündüğüm için şimdi de yayınlamayacağım o yazılarımı. Bu yüzden şu an bu satırları yazıyorum. Umarım bunu da yayınlamayı unutmam... Burası benim kendimle kaldığım, içimi döktüğüm belki günün birinde, birinin karşısına tesadüfen çıkacak olan bir köşe... Belki de blogun adını değiştirip "okuru olmayan yazılar" yapmalıyım;) Her neyse... Madem ki uzun zaman sonra yeniden başladım yazmaya öyleyse ilk ne zaman ve nasıl bu blogu açma kararı aldığımdan bahsedeyim. Yine bir gece yarısı, yanılmıyorsam bundan 5 yıl kadar önce olmalı internette bir bloga denk geldim birçok yazı vardı ve başladım okumaya, sırayla hepsini okudum sonra bir de baktım ki yıllar önce yazılmış okuduğum satırlar ve uzun zamandır hiç yeni yazı yayınlanmamış. Tesadüfen de...
Yorum Gönder
Devamı