Aylar sonra aklıma geldi bir blogum olduğu, tamamen aklımdan çıkmış. Ne zamandır yazmayınca unutmuş olmamı gayet doğal buluyorum. İnsan acı çekince yazıya dökebiliyormuş bir şeyleri... Zira normal zamanlarda iki satır bile yazamadığımda fark ettim bu gerçeği. Peki insan acı çektiği için mi yazı yazar yoksa yazı yazmak için mi acı çeker? Felsefe'ye girip bu konuyu kısır döngü haline getirmek istemiyorum aslında. Fakat bu konu hakkındaki deneyimlerimi de paylaşmak istiyorum. Önceden acı çektiğim için yazı yazıyordum. Birden ilham geliyor ve benim yazdıkça yazasım geliyordu. Sanki söylemek istediklerimi söyleyemediğim kişi ile konuşuyormuşum gibi... şizofreninin bir tık altını yaşıyorum belki de kim bilir. Her neyse fazla uzatmadan devam edeyim anlatmaya... acı çektiğim zamanlarda bu yazı işleri daha verimliydi şimdi ise ilham falan geldiği yok acı da çekmiyorum. Bu durumda "yeniden yazabilmek için acı çekmeliyim" dedim. Durup dururken başıma iş açacağım illa ki. Bakal...